Z edytorskich programów takich jak MS Word, czy OpenOffice korzystają wszyscy, jednak mało kto z użytkowników wie i w pełni wykorzystuje funkcje jakie one posiadają. Postaram się przedstawić kilka aspektów, których wdrożenie w codziennej pracy znacznie ułatwi korzystanie oraz podniesie jakość publikacji pod względem edytorskim i estetycznym.
Pierwszym zagadnieniem jakie się nasuwa, to formatowanie tekstu w Wordzie. Rzecz wydaje się banalna, bo co może być prostsze, niż formatowanie tekstu, do którego zaliczymy stosowanie pisma normalnego, pogrubionego, pochylonego czy podkreślonego.
Tymczasem umiejętne ich stosowanie znacznie uatrakcyjni dokument. Do najczęstszych błędów należy łączenie dla jednej grupy wyrazów np. nagłówków kilku formatowań np. podkreślenia i pogrubienia. Sam pogrubiony tekst już sam w sobie jest wystarczający. Dobrą zasadą jest zatem stosowanie jednego sposobu formatowania dla jednej grupy wyrazów. Np jeśli chcemy wyróżnić tytuły to róbmy to przez ich pogrubienia albo powiększenie czcionki. Nigdy jednak nie przez jednoczesne pogrubienie i powiększenie czcionki, gdyż większy krój pisma sam w sobie jest optycznie pogrubiony w stosunku do pisma normalnego użytego w tekście.
Twarde spacje, miękki enter uzyskamy przez odpowiednią kombinację klawiszy SHIFT+CTR+ENTER. Stosowanie tych edytorskich funkcji pozwoli nam na kontrolę tekstu. Czasem chcemy zacząć zdanie w nowym wierszu, ale w tym samym akapicie, co zdanie wcześniejsze. Oczywiście taki zabieg jest nie możliwy, gdyż klikając w enter, komputer pomyśli, że chcemy utworzyć nowy akapit i tak też zrobi. Wciskając jednak kombinację klawiszy SHIFT+CTR+ENTER uzyskamy pożądany efekt, tzn zaczniemy nowe zdanie od nowej linii, ale w tym samym akapicie.
Podobnie w przypadku twardej spacji, która uniemożliwia rozłączenie grupy wyrazów np. w połączeniach przyimkowych np. "w drodze". Gdy taka grupa wyrazów znajdzie się na granicy dzielenia, tzn. na końcu wiersza, prawdopodobnie druga część członu ?drodze? zostanie przeniesiona zostawiając przyimek "w" w poprzednim wierszu. Jest to błąd nie tylko estetyczny, lecz także edytorski, bo rozdziela logiczną grupę wyrazów, któremu możemy jednak zapobiec.
Wdowy i sieroty, to drukarskie określenie na samotne wiersze pozostające na górze, lub na dole kolumny. Korzystając z funkcji znajdującej się w akapicie. W OpenOffice jest to akapit - przepływ tekstu, możemy kontrolować nie tylko wdowy i sieroty, których ustawiamy parametry, by edytor przeniósł nam do następnej kolumny tyle wierszy w akapicie ile chcemy, ale także możemy zablokować możliwość dzielenia akapitu, tak by nie została część przeniesiona do następnej kolumny.
Artykuł pochodzi z http://artykuly.com.pl/artykuly/11383_edytorskie-funkcje-worda.html
Tymczasem umiejętne ich stosowanie znacznie uatrakcyjni dokument. Do najczęstszych błędów należy łączenie dla jednej grupy wyrazów np. nagłówków kilku formatowań np. podkreślenia i pogrubienia. Sam pogrubiony tekst już sam w sobie jest wystarczający. Dobrą zasadą jest zatem stosowanie jednego sposobu formatowania dla jednej grupy wyrazów. Np jeśli chcemy wyróżnić tytuły to róbmy to przez ich pogrubienia albo powiększenie czcionki. Nigdy jednak nie przez jednoczesne pogrubienie i powiększenie czcionki, gdyż większy krój pisma sam w sobie jest optycznie pogrubiony w stosunku do pisma normalnego użytego w tekście.
Twarde spacje, miękki enter uzyskamy przez odpowiednią kombinację klawiszy SHIFT+CTR+ENTER. Stosowanie tych edytorskich funkcji pozwoli nam na kontrolę tekstu. Czasem chcemy zacząć zdanie w nowym wierszu, ale w tym samym akapicie, co zdanie wcześniejsze. Oczywiście taki zabieg jest nie możliwy, gdyż klikając w enter, komputer pomyśli, że chcemy utworzyć nowy akapit i tak też zrobi. Wciskając jednak kombinację klawiszy SHIFT+CTR+ENTER uzyskamy pożądany efekt, tzn zaczniemy nowe zdanie od nowej linii, ale w tym samym akapicie.
Podobnie w przypadku twardej spacji, która uniemożliwia rozłączenie grupy wyrazów np. w połączeniach przyimkowych np. "w drodze". Gdy taka grupa wyrazów znajdzie się na granicy dzielenia, tzn. na końcu wiersza, prawdopodobnie druga część członu ?drodze? zostanie przeniesiona zostawiając przyimek "w" w poprzednim wierszu. Jest to błąd nie tylko estetyczny, lecz także edytorski, bo rozdziela logiczną grupę wyrazów, któremu możemy jednak zapobiec.
Wdowy i sieroty, to drukarskie określenie na samotne wiersze pozostające na górze, lub na dole kolumny. Korzystając z funkcji znajdującej się w akapicie. W OpenOffice jest to akapit - przepływ tekstu, możemy kontrolować nie tylko wdowy i sieroty, których ustawiamy parametry, by edytor przeniósł nam do następnej kolumny tyle wierszy w akapicie ile chcemy, ale także możemy zablokować możliwość dzielenia akapitu, tak by nie została część przeniesiona do następnej kolumny.
Artykuł pochodzi z http://artykuly.com.pl/artykuly/11383_edytorskie-funkcje-worda.html
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz